Gedragspatronen Ruimte

Eerste schetsen overzichtelijke treincoupe 

Vorm suggesties

Situatie suggestie met rugleuning

Maquette trein coupe

Maattekeningen

Mood board

Bij de opdracht gedragspatronen vond ik het lastig om een begin te maken om op grotere schaal een ontwerp te maken. Ik wist niet zo goed hoe wat ik wilde en bleef erg hangen in de eerste stap. Het leek mij wel interessant om iets te doen met het binnenkomen van een ruimte. Waarom ik dit interessant vond en wat dan precies was voor mij niet duidelijk. Uiteindelijk ben ik hier toch maar vanaf gestapt.

Ik ben toen met hetzelfde onderwerp als met mijn meubel verder gegaan: Het contact tussen mensen in de trein. Hierbij wilde ik een ruimte maken waarbij mensen bewuster worden van elkaar. Ik vind dat mensen in de trein erg op zichzelf zijn. Veel treinreizigers hebben een koptelefoon op of zijn met hun mobiel bezig. Ze "verstoppen" zich in de stoel en willen zoveel mogelijk anoniem blijven. Er is ook geen contact tussen treinreizigers.
In mijn ontwerp wilde ik ervoor zorgen dat treinreizigers gezien worden en zich niet kunnen verstoppen. Het opheffen van de anonimiteit vond ik belangrijk. Je reist tenslotte niet als enige met de trein.
 Ik wilde dit bereiken door overzicht en rust te creëren. Hiervoor heb ik de rugleuningen extreem verlaagd of zelf verwijderd. Ook heb ik de treincoupe opnieuw ingericht door andere banken te ontwerpen.

Gedragspatronen meubel

Eerste idee (schets)

Eerste idee (proefmodel)

Subtielere schetsmodellen

(Houten testmodel)

Systeem aan de binnenkant

Ontwerp treinstoel

Maattekening

Maquette

Situatie schets

In deze periode kregen we een algemene opdracht voor alle vakken. De opdracht was Gedragspatronen. Ik had best wel moeite met deze opdracht, vooral om een begin te maken. Ik had wel een idee maar het was niet helemaal duidelijk wat ik er precies mee wilde bereiken. Het eerste idee was dat mensen elkaar aan moeten spreken om in de trein te kunnen gaan zitten (door middel van een balans). In de eerste schetsen is het idee wel duidelijk maar erg extreem. Ik heb geprobeerd om hetzelfde idee op een subtielere manier voor elkaar te krijgen: je kunt wel in je eentje gaan zitten maar het is fijner met 2 personen. Hierna liep ik een beetje vast. Ik wist niet zo goed hoe ik verder moest en ik heb toen na de tussenbespreking voor mezelf duidelijk gemaakt wat ik precies wilde. Ik heb een testmodel gemaakt en ben vanuit hier verder gegaan. 

Bij dit ontwerp wordt er op een speelse manier contact gemaakt tussen treinreizigers. Door de beweging van de trein en door je eigen bewegingen wordt je bewust van de persoon naast je door subtiel lichamelijk contact. Het is de bedoeling dat de treinreizigers bewuster en socialer worden naar elkaar toe.

2D: Modeltekenen (thuisopdracht)

Thuisopdracht week 1 

(wat, hoe, waardoor, waarmee neem je waar)

Thuisopdracht week 2

(menselijke maat, vorm, verhouding)

Thuisopdracht week 3

(stilstand en beweging)

Thuisopdracht week 4

(licht, donker, kleur)

Thuisopdracht week 5

(uitvergroting, overdrijving, accentuering)

Thuisopdracht week 6

(hoofdzaak, bijzaak)

Thuisopdracht week 7

(eigen idee, beeldverhaal op basis van eigen inhoudelijke keuzes)

Bij 2D modeltekenen moesten we elke week 1 tekening uitzoeken uit de les. Van die ene tekening moesten we dan meerdere werken maken met een thema. 

Beeld en Concept: Envelop

Uitgangspunt: Envelop            eerste stap van het proces

Vervolg van het proces:

Stapel gekopieerde knoopjes

afdrukken van knopen en zelf gemaakte stempels

Afdrukken in klei

Proefjes

Scherm

Gordijn

knoopjes (gordijn)

Bij dit vak kregen we een soort envelop die we niet open mochten maken. De envelop was semi-transparant zodat wel een beetje konden zien wat erin zat maar toch niet goed genoeg zodat we er zelf een betekenis aan konden geven. In mijn envelopje zat onder andere een knoopje en een veter in een knoop. Ik ben begonnen met het envelopje te kopiëren omdat ik geen idee had wat ik wilde gaan doen. Ik heb de prints uitvergroot en niet passend aan elkaar geplakt. Hierdoor werd het al een werk op zich. Vanuit dit ben ik verder gegaan. Ik heb mijn veters uit mijn schoenen gehaald en ook gekopieerd. Uiteindelijk heb ik gewone knoopjes gekopieerd en gestempeld. Het beeld van zoveel knoopjes bij elkaar vond ik eigenlijk wel mooi en ben hiermee verder gegaan. Ik heb een aantal proefjes gemaakt en ik heb daarna met lamineervellen, nietjes en knoopjes een groot scherm gemaakt (200 cm x 220 cm). Dit heb ik opgehangen (eerst in de klas en daarna in de gang). 

Dit scherm is niet het einde van het proces maar wel het belangrijkste wat ik heb gemaakt voor de beoordeling.